Poesia

Joan Margarit: Naufragios

abril 1, 2015


«Era un dibujo en un papel tan fino
que se lo llevó el viento.
Desde la alta ventana hasta muy lejos…»

JM

«Naufragios»

La calle, estrecha y húmeda
la ocupan estos trastos:
un sofá roto y una vieja lámpara,
la nevera oxidada y dos colchones
que alguien ha apoyado en la pared.
Es todo cuanto queda de un desahucio.

Son restos del futuro.
A menudo se ven por estas calles,
y sin embargo hoy piensa que, quizá,
son restos de sí mismo lo que ha visto.
Entonces vuelve la cabeza: un gato,
encaramado en el sofá, le mira
como ella antaño con sus ojos verdes.

Joan Margarit

De: «Cálculo de estructuras»
Ed. Visor Libros – Poesía  2005©
ISBN: 978-84-7522-756-6

Joan Margarit i Consarnau nació en Sanahuja, Lérida, el 11 de mayo de 1938.
Poeta, arquitecto y catedrático jubilado de la Universidad Politécnica de Barcelona.
Fue Premio Nacional de Poesía por “Casa de Misericordia”, en 2008, y Premio Nacional de Literatura de la Generalidad de Cataluña el mismo año.

También de Joan Margarit en este blog:

«Joan Margarit: Las cuatro de la madrugada»: AQUÍ

«Joan Margarit: Súplica»: AQUÍ

«Joan Margarit: Casa de misericordia»: AQUÍ

«Joan Margarit: Flores blancas en la niebla»: AQUÍ

«Joan Margarit: El alba en Cádiz»: AQUÍ

«Joan Margarit: La espera»: AQUÍ

«Joan Margarit: Caligrafía»: AQUÍ

Bibliografía poética:

Cantos para la coral de un hombre solo. Barcelona: Editorial Vicens Vives. 1963. (Con prólogo de Camilo José Cela e ilustraciones de Josep María Subirachs).
Crónica. Barcelona: Barral Editores. Col. Ocnos. 1975.
Predicación para un bárbaro. Barcelona: Editorial Prometeo. 1979.
L’ombra de l’altre mar. Barcelona: Edicions 62, 1981.
Vell malentès. Valencia: Eliseu Climent/3i4, 1981 (Premio Vicent Andrés Estellés de poesía).
El passat i la joia. Vic: Eumo, 1982.
Cants d’Hekatònim de Tifundis. Barcelona: La Gaia Ciència, 1982.
Raquel: la fosca melangia de Robinson Crusoe. Barcelona: Edicions 62, 1983.
L’ordre del temps. Barcelona: Edicions 62, 1985.
Mar d’hivern. Barcelona: Proa, 1986.
Cantata de Sant Just. Alicante: Institut d’Estudis Juan Gil-Albert, 1987.
La dona del navegant. Barcelona: La Magrana, 1987.
Llum de plua. Barcelona: Península, 1987.
Poema per a un fris. Barcelona: Escola d’Arquitectes de Barcelona, 1987.
Edat roja. Barcelona: Columna, 1990.
Els motius del llop. Barcelona: Columna, 1993.
Aiguaforts. Barcelona: Columna, 1995.
Remolcadors entre la boira. Argentona: L’Aixernador, 1995.
Estaçió de França. Madrid: Hiperión, 1999. Edición bilingüe catalán-castellano.
Poesía amorosa completa (1980-2000). Barcelona: Proa, 2001.
Joana. Barcelona: Proa, 2002.
El primer frío. Poesía 1975-1995. Madrid: Visor, 2004.
Cálculo de estructuras. Madrid: Visor, 2005. Traducción castellana.
Arquitecturas de la memoria. Ediciones Cátedra, 2006. Edición castellana.
Casa de misericordia. Madrid: Visor, 2007. Edición bilingüe castellano-catalán (Premio Nacional de Poesía 2008).
Barcelona amor final. Barcelona: Proa, 2007.
Misteriosamente feliz. Madrid: Visor, 2009.
Intemperie. Antología. Madrid: Ediciones Rilke, 2010. Edición bilingüe castellano-catalán.
No estaba lejos, no era difícil, Madrid: Visor, 2011. Edición bilingüe castellano-catalán.
Se pierde la señal, Madrid: Visor, 2013. Edición bilingüe castellano-catalán.

You Might Also Like

No Comments

  • Reply Joan Margarit: Tres mujeres » Trianarts mayo 6, 2015 at 2:25 pm

    […] “Joan Margarit: Naufragios”: AQUÍ […]

  • Reply Joan Margarit: Mujer de invierno - Trianarts marzo 3, 2016 at 12:01 am

    […] “Joan Margarit: Naufragios”: AQUÍ […]

  • Responder a Joan Margarit: Tres mujeres » TrianartsCancelar respuesta

    Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.