Poesia

Pierre de Ronsard: Ser indigente…

septiembre 11, 2023


«… en el amor me abraso…»
PR

Mi recuerdo al príncipe de los poetas, en el aniversario de su nacimiento.

Soneto LLLXXXIX

Ser indigente y dar con mano acaudalada,
fingir risa teniendo el corazón herido,
odiar lo verdadero y amar lo que es fingido,
ser el dueño de todo, no recrearse en nada.

Gozar de libertad cayendo en la celada,
ser hombre de coraje por el temor cohibido,
desear estar muerto, verse en vivir cogido
y gastar sin provecho la hacienda acumulada.

Brindarle de continuo al servil homenaje
una humillada frente y un soportado ultraje,
tejerle al pensamiento, con valor altanero

y tesón persistente, una mudada urdimbre:
con consecuencias tales ponen a mi alma timbre
la esperanza dudosa y el tormento certero.

Pierre de Ronsard

En: Sonetos
Traducción de María Teresa Gallego Urrutia
Hermida Editores 2016©
ISBN: 978-84-945619-5-5

*Reseña escrita por Santos Domínguez Ramos de: Pierre de Ronsard – Sonetos, en su blog, Encuentros de Lecturas: AQUÍ

Poema original en francés:

«Sonnet 89»

Estre indigent et donner tout le sien,
Se feindre un ris, avoir le cœur en pleinte,
Haïr le vray, aimer la chose feinte,
Posseder tout et ne jouir de rien :

Estre delivre et trainer son lien,
Estre vaillant et couarder de crainte,
Vouloir mourir et vivre par contrainte,
Et sans profit despendre tout son bien :

Avoir tousjours pour un servil hommage
La honte au front, en la main le dommage :
A ses pensers d’un courage hautain

Ourdir sans cesse une nouvelle trame,
Sont les effets qui logent en mon ame
L’espoir douteux et le tourment certain.

Pierre de Ronsard

Pierre de Ronsard nació en el Castillo de la Possonière, Couture-sur-Loir, Francia, el 11 de septiembre de 1524.
Fue conocido como Prince des poètes et poète des princes (El príncipe de los poetas y poeta de los príncipes), de Francia, liderando junto al también poeta Joachim du Bellay, el grupo poético del Renacimiento francés conocido como La Pléyade.
Perteneciente a una familia noble, llegó a trabajar en la corte de Francisco I y en la de Jacobo I Rey de Escocia.
Por problemas de salud tuvo que renunciar a la carrera militar ordenándose sacerdote en 1540.
En 1944, viajó a Paris para ingresar en la escuela de Coqueret uniéndose a otros poetas franceses formando el grupo de La Pléiade que tenía como objetivo impulsar la literatura francesa.
Su primera publicación reconocida fue: Odas, de 1551, más tarde, Los Amores de Casandra,  de 1552 y El Soto real, de 1554; después vendrían: Los Himnos, en 1556 y Poemas, en 1573.
Toda su obra está marcada influenciada por Petrarca y Píndaro.
Después de una larga enfermedad, murió en Saint-Cosme-en-l’Isle, cerca de Tours, el 27 de diciembre de 1585.

También de Pierre de Ronsard en este blog:

«Pierre de Ronsard: Con pedernal de rabia…»: AQUÍ

«Pierre de Ronsard: Ser indigente…»: AQUÍ

«Pierre de Ronsard: A su dama»: AQUÍ

«Pierre de Ronsard: Siempreviva»: AQUÍ

«Pierre de Ronsard: Envío de las flores»: AQUÍ

«Pierre de Ronsard: Soneto a Casandra»: AQUÍ

«Pierre de Ronsard: Soneto para Helena»: AQUÍ

«Recordando a Pierre de Ronsard: Siempreviva»: AQUÍ

«Pierre de Ronsard: Muerte de María»: AQUÍ

You Might Also Like

1 Comment

  • Reply Bitacoras.com diciembre 27, 2016 at 10:38 pm

    Información Bitacoras.com

    Valora en Bitacoras.com: “… en el amor me abraso…” PR Mi recuerdo al “Príncipe de los poetas”, que murió un día como hoy de hace más de cuatro siglos. Soneto LLLXXXIX Ser indigente y dar con mano acaudalada, fingir risa teniendo el corazón herido, od..…

  • Responder a Bitacoras.comCancelar respuesta

    Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.